วิตามินเอจะเปลี่ยนเป็นเรตินอลในดวงตาและยังมีหน้าที่ในการรักษาเสถียรภาพของเยื่อหุ้มเซลล์ด้วย

วิตามินดี₃มีบทบาทสำคัญในการควบคุมความเข้มข้นของแคลเซียมและฟอสเฟตในพลาสมา

วิตามินอีทำหน้าที่เป็นสารต้านอนุมูลอิสระและสารอนุมูลอิสระโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับกรดไขมันไม่อิ่มตัวในฟอสโฟลิปิดของเยื่อหุ้มเซลล์

วิตามินบี₁ทำหน้าที่เป็นโคเอนไซม์ในการสลายกลูโคสและไกลโคเจน

วิตามินบี₂โซเดียมฟอสเฟตถูกฟอสโฟรีเลตเพื่อสร้างโคเอนไซม์ไรโบฟลาวิน-5-ฟอสเฟตและฟลาวินอะดีนีนไดนิวคลีโอไทด์ (FAD) ซึ่งทำหน้าที่เป็นผู้รับและผู้บริจาคไฮโดรเจน

วิตามินบี₆จะถูกแปลงเป็นไพริดอกซัลฟอสเฟตซึ่งทำหน้าที่เป็นเอนไซม์ร่วมกับทรานซามิเนสและดีคาร์บอกซิเลสในเมแทบอลิซึมของโปรตีนและกรดอะมิโน

นิโคตินาไมด์ถูกแปลงเป็นโคเอนไซม์ที่จำเป็นนิโคตินาไมด์ อะดีนีน ไดนิวคลีโอไทด์ (NAD) และนิโคตินาไมด์ อะดีนีน ไดนิวคลีโอไทด์ ฟอสเฟต (NADP)

แพนโทธีนอลหรือกรดแพนโทเทนิกถูกแปลงเป็นโคเอนไซม์เอ ซึ่งมีหน้าที่หลักในการเผาผลาญคาร์โบไฮเดรตและกรดอะมิโน และในการสังเคราะห์กรดไขมัน สเตียรอยด์และอะซิติลโคเอนไซม์เอ

วิตามินบี₁₂จำเป็นสำหรับการสังเคราะห์ส่วนประกอบของกรดนิวคลีอิก การสังเคราะห์เซลล์เม็ดเลือดแดง และเมแทบอลิซึมของโพรพิโอเนต

วิตามินเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการทำงานที่เหมาะสมของฟังก์ชันต่างๆ ทางสรีรวิทยา